Υπερβόρειοι

lördag 20 september 2025

"Γράφω για το γονέα που ήταν κάποτε παιδί και για το παιδί που κάποτε θα γίνει ενήλικας-Να είμαστε της προσφοράς"


Η Σοφί Άντερσεν γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά η ζωή την οδήγησε πολύ βόρεια, στη Νορβηγία. Από μικρή ήθελε να γίνει δασκάλα, στήνοντας τα αρκουδάκια της το ένα δίπλα στο άλλο για να τους λέει ιστορίες. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία και εργάστηκε ως δασκάλα γερμανικών, ενώ αργότερα συνέχισε τις σπουδές της στην Ψυχολογία, την Παιδαγωγική, την Ειδική Αγωγή και τη Συμβουλευτική. 

Παράλληλα, η εμπειρία της ως γονέας την ώθησε στη συγγραφή παραμυθιών, κάποια από τα οποία κυκλοφορούν και στα νορβηγικά. Στόχος της είναι να δημιουργεί ιστορίες που μιλούν τόσο στη γλώσσα των παιδιών όσο και των μεγάλων, γεφυρώνοντας τις γενιές και δίνοντας έμφαση στη συναισθηματική κατανόηση και στην αξία της προσφοράς.

Μιλήσαμε μαζί της για το εκπαιδευτικό της ταξίδι, την έμπνευση της, τα παραμύθια και τη ζωή στη Νορβηγία.

Έχετε συγγράψει παραμύθια, μάλιστα ένα από αυτά είναι στα Νορβηγικά. Τι σας ενέπνευσε να στραφείτε στη συγγραφή;

Ο ρόλος του γονέα, ξεκίνησα να γράφω επειδή έγινα γονιός (χαμόγελο).

Τι σας ώθησε να σπουδάσετε αρχικά Γερμανική Φιλολογία και αργότερα να συνεχίσετε με σπουδές στην Ψυχολογία, Παιδαγωγική, Ειδική Αγωγή και τη Συμβουλευτική;

Πίστευα πάντα πως η γνώση είναι για να μοιράζεται. Γι’ αυτό ήθελα μάλλον να γίνω δασκάλα. Έτυχε να γίνω δασκάλα γερμανικών. Θα μπορούσε να είναι κάποιο άλλο αντικείμενο, όπως έγινε στη συνέχεια και ασχολήθηκα με την εκμάθηση νορβηγικών σε ενήλικες.
Οι περαιτέρω σπουδές έγιναν και συνεχίζονται λόγω της διαρκούς εξέλιξης την οποία αποζητώ διαρκώς. Όσο ζούμε μαθαίνουμε και γινόμαστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.

Πιστεύετε η χημεία Ελληνικής εκπαίδευσης και εξωτερικού σας βοήθησε να εξελιχθείτε στο επάγγελμα σας; Τι κερδίσατε από την κάθε μια χώρα;

Οι σπουδές ως επί το πλείστον έχουν γίνει στην Ελλάδα. Όσο ήμουν φοιτήτρια στον πρώτο γύρο, δεν αισθάνθηκα ποτέ φοιτήτρια. Έτσι τότε θέλησα παράλληλα να ασχοληθώ με το θέατρο και γράφτηκα σε μια θεατρική σχολή. Εκεί πήρα αυτό που χρειαζόμουν για το επάγγελμα του δασκάλου: το ότι μπορεί κανείς να δώσει περισσότερα από όσα έχει, όσο συνεχίζει να εμπνέει και να εμπνέεται.
Στον δεύτερο γύρο των σπουδών, όταν ασχολήθηκα με τη Συμβουλευτική, εκεί γνώρισα υπέροχους ανθρώπους, δασκάλους πηγή έμπνευσης και ένιωσα φοιτήτρια (χαμόγελο) Ποτέ δεν είναι αργά λοιπόν.
Οι γνώσεις μου όμως για τα δύο εκπαιδευτικά συστήματα (όχι της ανώτερης εκπαίδευσης) είναι τόσο βιωματικές μέσω των μαθητών και των παιδιών μου όσο και εγκυκλοπαιδικές. Είναι δυο τελείως διαφορετικά συστήματα και μπορώ να πω πως προτιμώ το νορβηγικό γιατί το θεωρώ πιο βιώσιμο τόσο για τους μικρούς όσο και για τους μεγάλους. Τα παιδιά μπορούν εδώ να είναι παιδιά.

Ποιες αξίες ή μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από τα παραμύθια σας;

Να είμαστε της προσφοράς. Είναι μια πρόταση που έλεγε η γιαγιά μου.

Ποιο είναι το κοινό στο οποίο απευθύνεστε περισσότερο: στα παιδιά ή και στους γονείς τους;

Και στους δύο. Γονείς και παιδιά είναι ένα σύστημα, χωρίς το ένα μέρος δεν υπάρχει το άλλο. Γράφω για το γονέα που ήταν κάποτε παιδί και για το παιδί που κάποτε θα γίνει ενήλικας.

Το να γράψετε ένα παραμύθι σε ξένη γλώσσα, όπως τα Νορβηγικά, ήταν πρόκληση; Τι σας ώθησε να το κάνετε;

Εμείς στο εξωτερικό μιλάμε, σκεφτόμαστε, μετράμε, κάνουμε εσωτερικούς διαλόγους, ονειρευόμαστε σε πολλές γλώσσες… οπότε η συγγραφή δεν ήταν δύσκολη.
Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο με το συγκεκριμένο θέμα που να απευθύνεται στον πληθυσμό που μιλάει αυτή τη γλώσσα.

Από όσο αντιλαμβάνομαι είστε κάτοικος Νορβηγίας. Τι σας έκανε να μετακομίσετε στη Νορβηγία; Και πώς βιώνετε την καθημερινότητά σας;

Πριν από 20 χρόνια, η φυσική περιέργεια για το άγνωστο! Η Σκανδιναβία από μικρή, όταν ήμουν, έμοιαζε σαν όνειρο!
Όνειρο είναι! Μια ομορφιά παντού και αυτό δεν έχει αλλάξει. Πρέπει να έχουμε χρόνο μέσα στην καθημερινότητά μας για να σταματάμε και να θαυμάζουμε, κι αυτό κάνω.

Ποιες οι διαφορές στο εκπαιδευτικό σύστημα της Νορβηγίας με της Ελλάδας; Τι συμβουλές θα δίνατε σε εκπαιδευτικούς στην Ελλάδα;

Ωωωωω επικίνδυνα μονοπάτια αυτά! Νομίζω πως οι περισσότεροι πιστεύουν πως ό,τι γίνεται κάπου αλλού δεν μπορεί να γίνει και στην Ελλάδα. Μπορεί να έχουν και δίκιο, μπορεί να έχουν πάψει να ονειρεύονται…
Μέσω των μέσων δικτύωσης προσπαθώ να παρουσιάσω τον τρόπο ζωής εδώ πάνω με την ελπίδα πως κάποιος κάτι θα κρατήσει. Κι ίσως αυτό είναι αρκετό…

Ποιο μήνυμα θέλετε να αφήσετε στις νέες γενιές συγγραφέων;

Να προσπαθούν και να συνεχίζουν… η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα…


Συντακτική ομάδα 

Inga kommentarer:

Skicka en kommentar