Στην εφημερίδα Sundsvalls Tidning της 15ης Απριλίου 1914 δημοσιεύτηκε μια παράξενη και θαυμαστή ιστορία που είχε προκαλέσει συγκίνηση στην Κύπρο και δημοσιεύτηκε αρχικά στο βρετανικό περιοδικό Blackwood’s Magazine. Η ιστορία αφορά μια Ελληνίδα χήρα από τη Μικρά Ασία που, ύστερα από δεκαεννέα χρόνια, ξαναβρήκε τον γιο της με θαυματουργό τρόπο κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Κύπρο, συνδέοντας το γεγονός με τον Άγιο Ανδρέα.
Ένα θαύμα στην Κύπρο
"Μια παράξενη ιστορία διηγείται το πρόσφατο τεύχος Απριλίου του Blackwoods Magazine. Το γεγονός αυτό, που προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στην Κύπρο, φαίνεται πως συνέβη εκεί πριν από λίγα χρόνια. Οι λεπτομέρειες έχουν ως εξής:
Μια Ελληνίδα χήρα, η Μαρία Γεωργίου, ζούσε στην πόλη Αλάια της Μικράς Ασίας και είχε έναν μοναχογιό. Το 1895, όταν το αγόρι ήταν δεκατριών ετών, εξαφανίστηκε με έναν ανεξήγητο τρόπο. Είχε πει σε κάποιους καλούς φίλους πως θα πήγαινε να χαιρετήσει τους μοναχούς στο μοναστήρι όπου είχε βαπτιστεί.
Η μητέρα τον περίμενε μάταια εκείνο το βράδυ, αλλά δεν γύρισε σπίτι. Την επόμενη μέρα πήρε τον ίδιο δρόμο και ρώτησε τους μοναχούς. Εκείνοι έμειναν έκπληκτοι και της είπαν ότι το παιδί δεν είχε έρθει ποτέ σε αυτούς. Όλες οι έρευνες για να βρεθεί το παιδί ήταν μάταιες· εξαφανίστηκε και παρέμεινε χαμένος.
Η δύστυχη μητέρα, στα δεκαπέντε χρόνια που πέρασαν από τότε, δεν μπόρεσε ποτέ να ξεχάσει τον μυστηριώδη χαμό του γιου της. Πριν λίγο καιρό όμως, ένα βράδυ είδε ένα παράξενο όνειρο. Της φάνηκε πως είδε τον Άγιο Ανδρέα. Ο άγιος την προέτρεψε να πάει στην Κύπρο για προσκύνημα στην εκκλησία που φέρει το όνομά του. Εκεί, της είπε, θα έπαιρνε νέα από τον γιο της.
Το επόμενο πρωί η γυναίκα διηγήθηκε το όνειρο στους γείτονές της. Αν και δεν είχε ιδιαίτερη πίστη στο νόημά του, αποφάσισε σχεδόν αμέσως να ξεκινήσει το ταξίδι. Στην Άδανα μπήκε στο τρένο που πάει στη Μερσίνη και από εκεί επιβιβάστηκε σε πλοίο με προορισμό τη Λάρνακα της Κύπρου.
Το ατμόπλοιο ήταν γεμάτο από διάφορους ταξιδιώτες: εργάτες του σιδηροδρόμου, μοναχούς και πλήθος Κυπρίων που πήγαιναν στη μεγάλη γιορτή του Αγίου Ανδρέα. Ανάμεσα στους επιβάτες ήταν και δύο Τούρκοι δερβίσηδες, που έτυχε να κάθονται κοντά στη Μαρία Γεωργίου. Σύντομα έπιασαν κουβέντα μαζί της. Οι δερβίσηδες της είπαν ότι και αυτοί πήγαιναν στην Κύπρο για θρησκευτικούς λόγους, φυσικά μουσουλμανικούς.
Τελικά, η Μαρία τους διηγήθηκε τον σκοπό του ταξιδιού της και το θαυμαστό όνειρο που είχε δει. Τότε ο ένας από τους δερβίσηδες χλόμιασε και, μόλις η γυναίκα τελείωσε, τη ρώτησε με μισόκοπη φωνή:
– Είχε ο γιος σου κάποιο ιδιαίτερο σημάδι, από το οποίο θα μπορούσες σίγουρα να τον αναγνωρίσεις;
– Ναι, απάντησε η Μαρία, είχε ένα σημάδι στο στήθος και ένα στον αριστερό ώμο.
Με το που άκουσε αυτά τα λόγια, ο Τούρκος έσκισε τα ρούχα του και έδειξε τα δύο σημάδια στο σώμα του. Η γυναίκα έμεινε άφωνη από χαρά και έκπληξη· ήταν πράγματι ο γιος της. Μάνα και γιος αγκαλιάστηκαν με δάκρυα ευτυχίας, ξαναβρίσκοντας ο ένας τον άλλον ύστερα από τόσα χρόνια.
Η σπάνια αυτή σκηνή προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον στο καράβι, και σύντομα όλοι οι επιβάτες μαζεύτηκαν γύρω τους. Ο δερβίσης διηγήθηκε τότε πώς, δεκαεννέα χρόνια πριν, την ημέρα που είχε πάει να επισκεφθεί τους μοναχούς, τον άρπαξαν Τούρκοι ληστές στον δρόμο. Τον έδεσαν και τον μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί αναγκάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές, και σταδιακά τον δίδαξαν τη μουσουλμανική πίστη.
Δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να δραπετεύσει, καθώς δεν τον άφηναν ούτε στιγμή μόνο του. Όταν έγινε δερβίσης, τον έστελναν συνεχώς από τόπο σε τόπο, μέχρι που τελικά αποδέχθηκε τη μοίρα του".
 |
| Sundsvalls Tidning 1914-04-15 |
 |
| Sundsvalls Tidning 1914-04-15 |
Ερευνητική ομάδα
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar