Ένας ανώνυμος οδηγός λεωφορείου επικοινώνησε με την ιστοσελίδα μας σε κατάσταση απόγνωσης για να μιλήσει για την ολοένα και πιο χαοτική και επικίνδυνη κατάσταση στα σχολικά λεωφορεία της Κύπρου. Απευθύνθηκε σε εμάς επειδή τα κυπριακά μέσα ενημέρωσης δεν προβάλλουν το πρόβλημα — παρόλο που, όπως λέει, η κατάσταση έχει αρχίσει να ξεφεύγει εντελώς.
Μετά τη συνομιλία μαζί του αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε αυτούσια τη μαρτυρία του, ώστε να αποκαλυφθεί τι πραγματικά συμβαίνει καθημερινά μέσα σε αυτά τα λεωφορεία. Η αφήγηση του είναι ωμή, ειλικρινής και αντικατοπτρίζει μια πραγματικότητα που πολλοί οδηγοί βιώνουν αλλά ελάχιστοι τολμούν να πουν δημόσια.
Πόσο συχνά προκύπτουν περιστατικά βανδαλισμού στη γραμμή που οδηγείτε;
«Εμφανίζονται πού και πού περιστατικά βανδαλισμού, ειδικά από τα σχολικά παιδιά. Οδηγώ πάρα πολλές γραμμές που περιλαμβάνουν σχολικές διαδρομές και κάποιες είναι καθαρά σχολικά λεωφορεία — και εκεί είναι τα χειρότερα.»
Ποιες ώρες της ημέρας και σε ποιες περιοχές συμβαίνουν τα περισσότερα;
«Συμβαίνουν πιο πολύ γύρω στις 13:30 όταν τελειώνουν οι μαθητές για την ημέρα. Τότε είναι υπερκινητικοί και δεν μπορείς να τους ελέγξεις. Από ό,τι βιώνω, τα χειρότερα είναι τα παιδιά από τα χωριά. Οι έφηβοι μέσα στην πόλη είναι πιο ήρεμοι. Στα χωριά είναι ομάδες, κρατούνται μεταξύ τους και πιέζουν τον κόσμο. Έχει υπάρξει και μεγάλο καβγάς μέσα σε λεωφορείο μεταξύ μαθητών. Ανάβουν φωτιές στις στάσεις, αναποδογυρίζουν ό,τι μπορούν… Πηδάνε και τρέχουν μέσα στο λεωφορείο, ανοίγουν την οροφή και βγάζουν το κεφάλι έξω ενώ κινείται το λεωφορείο. Και άλλα πολλά.»
Πώς επηρεάζει αυτό το αίσθημα ασφάλειας στη δουλειά σας;
«Με επηρεάζει πάρα πολύ ως οδηγό, γιατί δεν μπορώ να έχω έλεγχο της ασφάλειας μέσα στο λεωφορείο. Εμείς οι οδηγοί έχουμε την ευθύνη και η οδήγηση να είναι ασφαλής και μέσα στο λεωφορείο να επικρατεί ηρεμία και όλοι να φορούν ζώνη.»
Έχετε νιώσει ποτέ άμεσα απειλούμενος από παιδιά ή εφήβους;
«Απόλυτα, δυστυχώς συμβαίνει. Και είναι πολύ κακά παιδιά, μας βρίζουν και μας αποκαλούν διάφορα που δεν θα αναφέρω εδώ, αλλά είναι χοντρές κουβέντες. Με αποκαλούν διάφορα καθημερινά. Αυτό με επηρεάζει ψυχολογικά.»
Προσπαθείτε να μιλήσετε στα παιδιά όταν γίνεται το πρόβλημα; Πώς αντιδρούν;
«Ναι, το έχουμε προσπαθήσει όλοι, αλλά δεν υπάρχει απολύτως κανένας έλεγχος σε αυτά τα παιδιά/εφήβους. Δεν έχουν καθόλου σεβασμό. Αν τους πούμε κάτι, γίνεται χειρότερα και δεν μπορείς να το σταματήσεις. Το καλύτερο είναι να μένεις σιωπηλός και να τους αφήνεις.»
Ποια θεωρείτε πως είναι η πιο αποτελεσματική λύση για τη μείωση του βανδαλισμού;
«Η καλύτερη λύση είναι να μπουν φύλακες που θα ταξιδεύουν μαζί με το λεωφορείο, καθισμένοι στη μέση, για να ελέγχουν την ασφάλεια μέσα.»
Τι θα θέλατε να πείτε στους πολιτικούς και τους υπεύθυνους για τις δημόσιες συγκοινωνίες και την ασφάλεια;
«Η κατάσταση με τους εφήβους έχει ξεφύγει. Δεν έχουν κανέναν σεβασμό και πριν λίγες εβδομάδες ένας άλλος οδηγός παρενοχλήθηκε από μαθητές, και πριν από αυτό ένας οδηγός αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει σπρέι πιπεριού σε έναν μαθητή. Εγώ προσωπικά παραιτήθηκα γιατί δεν θέλω σε καμία περίπτωση να οδηγώ σχολικούς μαθητές πια. Δεν νιώθω ασφαλής όταν οδηγώ ένα μεγάλο λεωφορείο και οι μαθητές έρχονται και πατούν την κόρνα ενώ κινείται το λεωφορείο. Αν κάνω κάτι, εγώ θα τιμωρηθώ… Αν κάνει κάτι το παιδί, θα τη γλιτώσει. Θέλω έναν φύλακα σε κάθε σχολική διαδρομή. Ο οδηγός πρέπει να έχει το δικαίωμα να αρνείται επιβίβαση σε μαθητή που ξέρει ότι δεν συμπεριφέρεται σωστά.»
Συντακτική ομάδα
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar