Νέο μνημείο για τα θύματα της τριάδας Γενοκτονιών του 1915 στο Södertälje–Με σταυρό το μνημείο

Λίγες μέρες μετά την Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων της Ποντιακής Γενοκτονίας (19 Μαΐου), η συζήτηση για την εμφάνιση του νέου μνημείου στο Södertälje έφτασε σε σημείο καμπής. Το μνημείο, το οποίο πρόκειται να τοποθετηθεί στο Turingelunden, αποτελούσε αντικείμενο πολιτικής διελκυστίνδας, με κυρίαρχο ερώτημα αν θα περιλαμβάνει ή όχι τον σταυρό ως θρησκευτικό σύμβολο των θυμάτων.

Η πρόταση για το μνημείο ξεκίνησε ήδη από το 2006 και η επίσημη διαδικασία προώθησής του ξεκίνησε το 2018. Όταν όμως παρουσιάστηκε το σχέδιο του μνημείου χωρίς θρησκευτικό στοιχείο, συναντήθηκε με έντονη απογοήτευση από τους συριακούς συλλόγους της περιοχής.

Ο Habib Dilman, πρόεδρος της Συριακής Ομοσπονδίας, δήλωσε στο SVT Nyheter Södertälje:

«Αυτοί που δολοφονήθηκαν είχαν ένα κοινό: ότι ήταν Χριστιανοί, και αυτό θα έπρεπε να αποτελεί μέρος του μνημείου.»

Η πίεση από την κοινότητα οδήγησε τους τοπικούς πολιτικούς να επανεξετάσουν τη στάση τους. Οι Χριστιανοδημοκράτες πρότειναν να προστεθεί σταυρός στη μνημειακή πέτρα, και η πρότασή τους τελικά υποστηρίχθηκε από όλα τα κόμματα.

Η Boel Godner (Σοσιαλδημοκράτες), δήμαρχος του Södertälje, δήλωσε:

«Καθήκον μας δεν είναι να διχάσουμε τους κατοίκους του Södertälje, αλλά φυσικά να προσπαθήσουμε να τους ενώσουμε. Και μπορέσαμε να συμφωνήσουμε στην επιτροπή μας ότι ο σταυρός θα πρέπει να υπάρχει στο μνημείο.»

Τα εγκαίνια του νέου μνημείου έχουν οριστεί για τις 24 Απριλίου 2026, ανήμερα της επίσημης ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας των Χριστιανικών Μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Τρισάγιο στο Örebro – Τιμή στη Μνήμη των Θυμάτων

Στις 18 Μαΐου 2025, πραγματοποιήθηκε τρισάγιο στο Örebro, στο μνημείο που έχει ανεγερθεί προς τιμήν των θυμάτων της Τριάδας Γενοκτονίας (Αρμενίων, Ασσυρίων/Σύριων/Χαλδαίων και Ποντίων Ελλήνων). Η τελετή έγινε με σεβασμό και συγκίνηση, με την παρουσία μελών της θρησκευτικής τοπικής κοινότητας τονίζοντας τη σημασία της μνήμης και της ενότητας.

Το μνημείο στο Örebro είναι ένα από τα τρία που υπάρχουν στη Σουηδία, μαζί με εκείνα στο Norrköping και σύντομα στο Södertälje.

Η Πολιτική και η Διεθνής Διάσταση

Η επίσημη στάση της Σουηδίας απέναντι στη γενοκτονία του 1915, γνωστής και ως Seyfo, παραμένει αμφίθυμη. Αν και το σουηδικό κοινοβούλιο το 2010 αναγνώρισε τη γενοκτονία, καμία κυβέρνηση από τότε δεν την έχει επισήμως υιοθετήσει ως κρατική θέση, φοβούμενη τις αντιδράσεις της Τουρκίας.

Η Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Ebba Busch (Χριστιανοδημοκράτες), είχε δηλώσει πέρσι από το Södertälje:

«Πιστεύω ότι αυτό θα σήμαινε μεγάλη ίαση για πολλούς στη Σουηδία, αλλά θα ήταν επίσης ένα σημαντικό μήνυμα για άλλες ομάδες, όπου βλέπουμε διωγμούς κατά των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή, που είναι φρικιαστικοί.»

Σχόλιο από την κοινότητα των Ασσυρίων

Η ιστοσελίδα μας επικοινώνησε με τον Sparel Danho, μέλος του συλλόγου των Ασσυρίων στη Botkyrka, ο οποίος χαιρέτισε την ιστορική απόφαση:

«Ένα μεγάλο ευχαριστώ και συγχαρητήρια σε όλους μας! Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε την ιστορία μας και να μαθαίνουμε από παρόμοια σκοτεινά γεγονότα, ώστε να αποφύγουμε την επανάληψη τους και να μπορούμε να ζούμε μια υγιή και με σεβασμό ζωή μαζί, ανεξάρτητα από υπόβαθρο ή εθνικότητα.»

Συντακτική ομάδα 

Σουηδός βουλευτής:"Η παντουρκική ιδεολογία είναι ακόμα ζωντανή μέχρι και σήμερα"

Με αφορμή την ερώτηση του βουλευτή της Σουηδικής βουλής Erik Hellsborn (SD) προς τον Υπουργό Εξωτερικών Tobias Billström σχετικά με τη γενοκτονία των Αρμενίων Ασσυρίων/ Ασσυροχαλδαίων και Ελλήνων του Πόντου, είχαμε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε μαζί του και να θέσουμε τις ακόλουθες ερωτήσεις:

Ρωτήσατε πρόσφατα τον Υπεξ Σουηδίας Tobias Billström εάν η Σουηδία μπορεί να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων, των Σύριων/Ασσυρίων, Χαλδαίων και των Ελλήνων του Πόντου. Γιατί πιστεύετε ότι είναι σημαντικό για τη Σουηδία να αναγνωρίσει τη γενοκτονία αυτών των εθνοτικών ομάδων;

- Είναι πάντα σημαντικό να θυμόμαστε την ιστορία, για να μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος. Σε αυτή την περίπτωση, είναι εξαιρετικά σημαντικό καθώς η παντουρκική ιδεολογία που βρισκόταν πίσω από τη γενοκτονία εξακολουθεί να είναι ζωντανή και με επιρροή στον τουρκικό κόσμο σήμερα.

Ο Tobias Billström απάντησε στην ερώτηση σας. Είστε ικανοποιημένος από την απάντηση του; Αν όχι γιατί;

- Θα ήθελα μια πιο ξεκάθαρη θέση από αυτή που πήρα. Το ότι η κυβέρνηση ήθελε να κρατήσει χαμηλό προφίλ για το θέμα κατά τη διαδικασία του ΝΑΤΟ είναι κατανοητό δεδομένου του δικαιώματος βέτο της Τουρκίας. Όταν η Σουηδία είναι πλέον μέλος του ΝΑΤΟ, δεν υπάρχει λόγος να είναι ασαφές.

Η Σουηδική βουλή ψήφισε υπέρ της αναγνώρισης της Γενοκτονίας το 2010, αλλά από τότε η κυβέρνηση της Σουηδίας δεν το έχει εφαρμόσει. Γιατί δεν το έκανε αυτό η σουηδική κυβέρνηση;

- Το ερώτημα πρέπει να τεθεί στους υπεύθυνους υπουργούς Εξωτερικών που υπηρέτησαν από τότε έως τώρα. Μπορώ μόνο να υποθέσω ότι δεν ήταν διατεθειμένοι να μπουν σε διπλωματική σύγκρουση με την Τουρκία για το θέμα.

Θα συγκρίνατε τη γενοκτονία Αρμενίων/Σύριων/Ασσυρίων και Ελλήνων του Πόντου με αυτό που κάνει το Daesh/ISIS στους Χριστιανούς στη Μέση Ανατολή;

-Υπάρχουν σίγουρα ομοιότητες, και τα δύο συνιστούν σοβαρά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αλλά θα έλεγα ότι η γενοκτονία των Αρμενίων ήταν χειρότερη από τα εγκλήματα που έχει διαπράξει το ΙΚ. Στην πρώτη, υπήρχε φιλοδοξία να σκοτωθούν συστηματικά και σε μεγάλη κλίμακα άτομα από συγκεκριμένες εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες. Και ενώ το IS εμπλέκεται επίσης σε μαζικές δολοφονίες, ο απώτερος στόχος τους ήταν/είναι να αναγκάσουν τους ανθρώπους να υποταχθούν στην ιδεολογία τους, αντί να τους σκοτώσουν. Αυτό φαίνεται και στον αριθμό των θυμάτων, όπου το τουρκικό καθεστώς και οι σύμμαχοί του σκότωσαν πολλαπλάσιους ανθρώπους από τι το IS.

Η συνέντευξη αναδημοσιεύτηκε και σε Κυπριακά ΜΜΕ

Συντακτική ομάδα

"Ο αγώνας για τον Πόντο δεν έχει τελειωμό - Με πολέμησαν αλλά κέρδισα την μάχη στην βουλή"

"Ο αγώνας για τον Πόντο δεν έχει τελειωμό,κέρδισα μια μάχη αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται"λέει ο πρώην Έλληνας βουλευτής των Σοσιαλδημοκρατών στην Σουηδική βουλή,Νίκος Παπαδόπουλος.

Η ιστοσελίδα μας,έψαξε στα αρχεία της βουλής για το θέμα της γενοκτονίας, όπου και κρύβεται το σπουδαιότερο έργο Έλληνα στην Σουηδία, συγκεκριμένα του Νίκου Παπαδόπουλου όπου,ο Έλληνας Μακεδόνας, μίλησε αποκλειστικά στην ιστοσελίδα μας εξιστορίζοντας αρκετές μικρές αλλά και αξέχαστες στιγμές του στην Σουηδική βουλή. 

Συγκεκριμένα στις 11 Μαρτίου του 2010,η Σουηδία αναγνωρίζει την τριάδα γενοκτονιών με πρόταση του Έλληνα βουλευτή από το 2008 και γίνεται η πρώτη χώρα στην Σκανδιναβία που αναγνωρίζει το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. 

"Με πολεμούσαν από παντού,αλλά εγώ στάθηκα όρθιος γιατί ήξερα και ξέρω την αλήθεια και όσο και αν έριχναν λάσπη στην ιστορία εγώ έμεινα ακέραιος".

Ο κύριος Νίκος στα όσα χρόνια παρουσίας του στην Σουηδική βουλή,κατάφερε να δώσει φώς στο φρικτό έγκλημα της ανθρωπότητας και να αναζωογονήσει τις ψυχές των χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου. 

"Στα 16 χρόνια (2004 -2010) παρουσίας μου στην βουλή,ήταν τα καλύτερα χρόνια για τα εθνικά μας θέματα.Και αυτό μου το λένε ακόμα και σήμερα μαθητές μου,παιδιά μου που είναι τώρα υπουργοί,όπως ο Anders Ygeman και ο Micke"( Mikael Damberg)

Για την ιστορία ο σημερινός υπουργός Ygeman στάθηκε στο πλευρό του Νίκου Παπαδόπουλου και δεν λύγισε αλλά και ψήφισε υπέρ της αναγνώρισης της γενοκτονίας σε όλες τις ψηφοφορίες που έγιναν από το 2008 μέχρι το 2010.

"Πολλοί με κυνηγούσαν στην βουλή"

Οι διπλωματικές σχέσεις Σουηδίας και Τουρκίας βρέθηκαν στα άκρα. Η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχανε δρόμο και κυρίως στα μάτια αρκετών Σουηδών.

"Η απόφαση της βουλής δυστυχώς δεν θα συμβάλει θετικά στη συνεχιζόμενη διαδικασία εξομάλυνσης μεταξύ Τουρκίας και Αρμενίας, έγραψε τότε ο υπουργός Εξωτερικών Carl Bildt (M) σε σχόλιο στον ιστότοπο της κυβέρνησης μετά το ψήφισμα.

Ακριβώς μια εβδομάδα αργότερα ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν θα επισκεπτόταν τη Στοκχόλμη κάτι που είχε ακυρωθεί.Επίσης ο πρέσβης της Τουρκίας είχε λάβει εντολή να φύγει από την Σουηδία καθώς και ο πρέσβης της Σουηδίας στην Τουρκία κλήθηκε για εξηγήσεις. 

Μάλιστα ο τότε υπουργός εξωτερικών της Σουηδίας Carl Bildt έγραψε τότε στην προσωπική του ιστοσελίδα: 

"Λυπάμαι για την απόφαση, ελπίζω ότι ήταν σαφές,η πολιτικοποίηση της ιστορίας μέσω κοινοβουλευτικών ψηφοφοριών δεν είναι καθόλου εποικοδομητική.

"Πώς είναι δυνατόν να είσαι πολιτικός και να μην αναγνωρίζεις την γενοκτονία των Ποντίων κύριε Bildt. Ο προπάππους μου πέθανε,έχασες εσύ κανένα συγγενή σου να δεις αυτό το αίσθημα" μας απαντά ο κύριος Παπαδόπουλος. 

"Μου έλεγε συνεχώς τα ίδια. Ήταν πόλεμος.Οχι κύριε Bildt,ποιός πόλεμος?Ο πόλεμος προϋπήρξε, αυτή ήταν μια εθνοκάθαρση Ελλήνων"φώναξε και δάκρυσε μπροστά στα μάτια μας,ο κύριος Παπαδόπουλος.

Η καθοριστική συνάντηση με την Μόνα Σαλιν

Κατά την διάρκεια του 2008 μέχρι και το 2010 ο Νίκος Παπαδόπουλος είχε σωρεία επαφών με μέλη της Σουηδικής βουλής από διάφορα κόμματα για προώθηση του θέματος. Το 2009 ξανά με την ίδια πρόταση του 2018 έκανε την ερώτηση (βίντεο) στον Carl Bildt με το να παίρνει την ίδια αρνητική απάντηση αλλά ο κύριος Παπαδόπουλος δεν τον έβαζε κάτω.

"Πήγαινα παντού,τους έψαχνα παντού,δεν σταματούσα μέρα να τους μιλώ για αυτό το θέμα. Μέχρι και στην καφετέρια της βουλής τους έκανα διαλέξεις"μας λέει χαρακτηριστικά.

"Αν δεν τους ενημερώνεις, πώς θα μάθουν? Αν δεν τους λες φάκτα (δεδομένα) δεν μπορούν να καταλάβουν το γιατί είναι σημαντικό να ειπωθεί και να τεθεί το θέμα στην βουλή" και συνεχίζει:

"Είχαν δυσκολίες να το καταλάβουν,κυρίως στις αρχές αλλά με τον καιρό το χώνεψαν."

Ακόμα και από το κόμμα μου υπήρξαν αμφιβολίες αλλά δεν το έβαλα κάτω. Το 2008 και το 2009 χάσαμε με διάφορα αρκετή,γιατί δεν είχαν ζεσταθεί στο θέμα αρκετοί. Τότε με την βοήθεια του Γιώργου Παπανδρέου που με στήριζε από την αρχή μέχρι το τέλος σκέφτηκα να συναντηθώ με την πρόεδρο του κόμματος την Mona Sahlin". 

"Η Mona Sahlin μου φερόταν πολύ καλά γιατί ήμουν εργατικός. Βγήκα πρώτος σε ψήφους,ήμουν πάντα πολύ αγαπητός σε όλους γιατί πολύ απλά πήγαινα σε πολλές συγκεντρώσεις οργανώσεων από όλες τις μειονότητες". 

"Ζήτησα συνάντηση με την Sahlin,αρχές του 2010 όπου και με κάλεσε στο γραφείο της. 

Mona της λέω, αυτό το ζήτημα είναι θέμα ανθρωπότητας". Η Mona με κοιτούσε στα μάτια συνεχώς όπου σε μια φάση με ρώτησε γιατί Νίκο είναι σημαντικό να το στηρίξουμε? 

Και της απαντάω: Αν δεν αναγνωρίσουμε αυτή την γενοκτονία,υπάρχει κίνδυνος να ξαναγίνουν γενοκτονίες.Κόσμος πέθανε, εκατομμύρια,Mona,ήταν ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και αν το αναγνωρίσουμε είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για να σταματήσουμε τα εγκλήματα που γίνονται στον κόσμο. Κοίτα τι έγινε και γίνεται στην Αφρική την ρωτάω.

Η Mona,τότε αμέσως μου είπε:"βάλε το,συνέχισε το και εγώ μαζί σου". 

 

Η Mona Sahlin, στάθηκε στο πλευρό του Νίκου Παπαδόπουλου και της βουλής ακόμα και μετά την ψηφοφορία καθώς τα συγγνώμη της τότε κυβέρνησης δεν είχαν τελειωμό. 

Μάλιστα για την ιστορία η Mona Sahlin κατάγγειλε την κυβέρνηση και συγκεκριμένα τον τότε Υπεξ Σουηδίας στην Επιτροπή Συντάγματος (KU) αναφέροντας τα εξής:

 

"Άλλο είναι να εξηγείς αποφάσεις που πιστεύεις ότι είναι δύσκολες και άλλο πράγμα να μετανιώνεις και να ζητάς συγγνώμη για μια απόφαση που έλαβε ένα κοινοβούλιο σε μια χώρα, είπε η Μόνα Σαχλίν μετά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων,πέντε μόλις μέρες από την αναγνώριση και συγκεκριμένα την Δευτέρα 15 Μαρτίου.

11 Μαρτίου 2010

Μετά από δύσκολες συζητήσεις και ψηφίσματα από την επιτροπή του Υπουργείου εξωτερικών με επίκεντρο τον Υπουργό εξωτερικών Carl Bildt, για μη αναγνώριση της γενοκτονίας φθάνουμε στις 11 Μαρτίου του 2010 όπου η τότε αντιπολίτευση Σοσιαλδημοκράτες και πράσινοι καθώς και δυο φιλελεύθεροι και ένας Κριστιανοδημοκράτης καταφέρνουν με ένα ψήφο διαφορά να περάσουν το ψήφισμα για τα γεγονότα του 1915 σαν γενοκτονία (βίντεο). Η βουλή αρνήθηκε στην πρόταση της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων για μη άρνηση της γενοκτονίας. Έτσι ο Νίκος Παπαδόπουλος γράφει με χρυσά γράμματα την δική του ιστορία,μέσα στην Σουηδική βουλή. 

"Πώς να ξεχασθεί εκείνη η μέρα"μας λέει αναστενάζοντας ο Νίκος Παπαδόπουλος και καταλήγει:

"Ο αγώνας συνεχίζεται,θα έρθει η ώρα που θα αναγνωρίσει η Σουηδική κυβέρνηση την γενοκτονία. Θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες.Δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Είναι ένα έγκλημα και πρέπει να δωθεί ένα τέλος σε όλα τα εγκλήματα,μας λέει στο τέλος ο Νίκος Παπαδόπουλος.

Τέλος θα πρέπει να συγχαρούμε και σε όλους που συνέλαβαν στο έργο. Ο σύλλογος Εύξεινος Πόντος τίμησε τους πρωταγωνιστές με επίκεντρο τον δικό μας Νίκο ο οποίος θα μείνει για πάντα χαραγμένος στην καρδιά μας, ως ένας άξιος Μακεδονομάχος.

Özcan Kaldoyo

Mats Pertoft

Fredrik Malm

Ερευνητική ομάδα

Σουηδοί βουλευτές:"Η Γενοκτονία στην διδακτική ύλη" - Έλληνας έκανε πράξη την αναγνώριση το 2010

Τέσσερις βουλευτές από διαφορετικά κόμματα στην Σουηδική βουλή τρεις εκ των οποίων του κυβερνώντος κόμματος των Σοσιαλδημοκρατών με πρόταση τους στην βουλή θέτουν το θέμα γενοκτονία να γίνει μάθημα στην διδακτική ύλη της χώρας. 

Αρχικά οι Σοσιαλιστές βουλευτές Abraham Halef, Ingela Nylund Watz και Denis Begic γράφουν τα πιο κάτω:

"Μεταξύ 1915 και 1918, περισσότεροι από 1,5 εκατομμύρια Χριστιανοί, συμπεριλαμβανομένων Σύρων, Ασσυρίων, Χαλδαίων, Αρμενίων και Ελλήνων Ποντίων, δολοφονήθηκαν στη σημερινή Τουρκία. Ο σκοπός αυτής της γενοκτονίας ήταν να δημιουργήσει μια ομοιογενή χώρα με γλώσσα και θρησκεία και ως εκ τούτου δεν υπήρχε χώρος για τους χριστιανούς αυτόχθονες.

Πολλά έχουν γραφτεί για αυτά τα γεγονότα και το θέμα έχει αποτελέσει αντικείμενο ενδιαφέροντος για αρκετούς ερευνητές. Η γενοκτονία μπορεί να συνέβη πριν από εκατό χρόνια, αλλά οι ιστορίες που αφηγούνται αυτόπτες μάρτυρες ζουν από γενιά σε γενιά. Ωστόσο, η Τουρκία εξακολουθεί να επιλέγει να μην αναγνωρίσει ούτε να ασχοληθεί με το παρελθόν. Η Σουηδική βουλή αποφάσισε την αναγνώριση του Seyfo το 2010 (τριάδα γενοκτονιών), όπως και αρκετές άλλες χώρες.

Τα εγγόνια και οι απόγονοι της πληγείσας γενιάς περιμένουν ακόμη την αποκατάσταση και την αναγνώριση. Μια τέτοια αποκατάσταση θα ήταν ότι η γενοκτονία Seyfo θα γίνει ένα φυσικό μέρος της διδασκαλίας, κάτι που καθίσταται εφικτό εάν συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα σπουδών.

Κατά την επίσκεψή της στο Södertälje 2018, η τότε υπουργός Εξωτερικών Margot Wallström είπε τα ακόλουθα στους απογόνους της γενοκτονίας:

"Πρέπει - σήμερα - να λάβουμε έναν μακρύ κατάλογο μέτρων - για παράδειγμα, να αναθέσουμε στο Φόρουμ Ιστορίας να κάνει μια περιοδεύουσα έκθεση για τη γενοκτονία του 1915".

Η τότε Υπουργός Εξωτερικών παρουσίασε επίσης άλλες πρωτοβουλίες, όπως εκπαιδευτικό υλικό για το θέμα στα σχολεία της χώρας και συνέδριο για τη Σύμβαση της Γενοκτονίας.

Αυτό το ζήτημα είναι σημαντικό για τους απογόνους που έχουν πληγεί αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία. Αυτό θα είναι επίσης μια υπενθύμιση ενόψει του μέλλοντος".

Εξάλλου και ο Ασσύριος βουλευτής των Φιλελευθέρων Σουηδίας ξαναφέρνει το θέμα στην επιφάνεια τονίζοντας την σημασία της ύπαρξης του θέματος γενοκτονία στην διδακτική ύλη.

Ο Robert Hannah γράφει συγκεκριμένα:

"Πριν από την εισβολή στην Πολωνία, ο Χίτλερ λέγεται ότι είπε: Ποιος θυμάται τη γενοκτονία των Αρμενίων; Η αυξημένη γνώση για το seyfo δεν περιγράφει μόνο τα θύματα, αλλά πώς οι μέθοδοι των δραστών κληρονομήθηκαν από ναζί και ισλαμιστές. Επιπλέον, η γνώση του seyfo είναι κεντρική για την κατανόηση του τέλους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του νέου χάρτη της Μέσης Ανατολής, με τα σύνορα να είναι πλέον θολά.

Εξίσου σημαντικό με το Ολοκαύτωμα για την κατανόηση της σύγχρονης ιστορίας της Ευρώπης, το ίδιο είναι και το seyfo για τη σύγχρονη ιστορία της Μέσης Ανατολής. Παρέχει υπόβαθρο για την επιθετικότητα της Τουρκίας κατά των εθνικών μειονοτήτων της χώρας. Και τη σημασία της αντιμετώπισης της αιματηρής ιστορίας προκειμένου να συμφιλιωθούμε με τα θύματα και να αναπτύξουμε τη δημοκρατία.

Η τουρκική άρνηση έχει προκαλέσει τεράστια βάσανα στους επιζώντες. Όσοι επέζησαν είναι νεκροί, αλλά είπαν στα παιδιά τους για τη φρίκη και τα εγγόνια τους όπου και συνεχίζουν να την λένε. Στη διδακτορική του διατριβή ο A Minority Odyssey, ο Fuat Deniz έγραψε για τον κληρονομικό πόνο και για το πώς το seyfo είναι μέρος της ασσυριακής ταυτότητας. Η ευαισθητοποίηση για το seyfo έχει αυξηθεί μέσω της έρευνας, αλλά η άρνηση της Τουρκίας κάνει τους επιζώντες της γενοκτονίας να τρομοκρατούνται από τη λήθη. Επομένως, το seyfo πρέπει να γίνει μέρος της διδασκαλίας".

Υπενθυμίζεται ότι ο άνθρωπος που έκανε πράξη την αναγνώριση της γενοκτονίας από την Σουηδική βουλή το 2010 είναι ο πρώην Έλληνας βουλευτής στην Σουηδική βουλή Νίκος Παπαδόπουλος όπου σε ξεχωριστό ένθετο θα παρουσιάσουμε το πλήρες έργο του στην Σουηδική βουλή. 

Ο κύριος Παπαδόπουλος με δική του πρόταση το 2008 έγινε πραγματικότητα η αναγνώριση τον Μάρτιο του 2010 με ένα ψήφο διαφορά. Επίσης ο κύριος Παπαδόπουλος ήταν αυτός που πίεσε βουλευτές από όλα τα κόμματα να αγκαλιάσουν την ανάγκη αναγνώρισης της γενοκτονίας. 

Περήφανοι!

Συντακτική ομάδα

Η κυβέρνηση Μπάιτεν αναγνώρισε την τριάδα γενοκτονιών απο τους Οθωμανούς

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν αναγνωρίζει τις σφαγές Αρμενίων και άλλων χριστιανικών μειονοτήτων κατά την διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως γενοκτονία, αναφέρει το Svt.

Το 2019, η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ ψήφισε την αναγνώριση της γενοκτονίας. Με τη σημερινή ανακοίνωση, ο Joe Biden ακολουθεί την υπόσχεση της εκστρατείας που έκανε πριν από ένα χρόνο και είναι ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος που αποκαλεί δημόσια την σφαγή, γενοκτονία.

Από το 1915, περίπου 1,5 εκατομμύριο Αρμένιοι και άλλες χριστιανικές μειονότητες σκοτώθηκαν στην τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η Τουρκία αναγνώρισε ότι πολλοί Αρμένιοι σκοτώθηκαν σε συγκρούσεις με οθωμανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, ο αριθμός των θυμάτων αμφισβητείται και δεν αμφισβητείται ότι η δολοφονία ήταν συστηματική.

Έχουν περάσει 106 χρόνια από τότε που άρχισε η σφαγή. Τα θύματα σε όλο τον κόσμο παρατηρούνται τώρα. Η πράξη του Μπάιντεν θεωρείται κυρίως συμβολική, αλλά περιλαμβάνει την αποχώρηση από δεκαετίες προσεκτικής ισορροπημένης γλώσσας από τον Λευκό Οίκο.

Οι κυβερνήσεις της Άγκυρας και της Ουάσινγκτον έχουν ήδη διαφωνήσει σε πολλά θέματα και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Καβούσογλου προειδοποίησε τον Μπάιντεν αυτήν την εβδομάδα ότι μια δήλωση γενοκτονίας θα βλάψει περαιτέρω τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.

*Εκ του πιεστηρίου βρίσκονται άρθρα και ανακοινώσεις από ομοσπονδίες, συλλόγους και βουλευτές στην Σουηδία καθώς και το τι ειπώθηκε στην Σουηδική βουλή μετά από έντονες πιέσεις της αντιπολίτευσης για αναγνώριση της γενοκτονίας από την κυβέρνηση Λοβέν. Συνέντευξη επίσης από πρωταγωνιστές της αναγνώρισης της Σουηδικής βουλής το 2010.

Συντακτική ομάδα